Արամ-Ասատուր Ալթունյանը ծնվել է 1857 թվականի մարտի 21-ին, Արևմտյան ՀայաստանիՍեբաստիա քաղաքում։ 1881 թվականին ավարտել է Թուրքիայի Անտեբի եռամյա բժշկական դպրոցը։ 1884 թվականին սովորել է Նյու Յորքի Կոլումբիայի քոլեջում։ Աշխատել է Հայդելբերգի (Գերմանիա) հայտնի բժշկական կենտրոններում։ 6 ամիս աշխատել է Բեռլինի Կոխի մանրէաբանական լաբորատորիայում։ 1887 թվականին եկել է Կոստանդնուպոլիս, ստացել Թուրքիայում գործելու արտոնագիր և աշխատել Անտեբի բժշկական դպրոցում։ 1888 թվականին եղել է Վիեննայի և Լոնդոնի կլինիկաներում, 1889 թվականին հաստատվել է Հալեպում, որտեղ 1896 թվականին բացել է Մերձավոր Արևելքում առաջին ռենտգենյան կաբինետը և կատարել ընդերադիտական հետազոտություններ։ 1911 թվականին հիմնադրել է Ալթունյանի հիվանդանոցը (գործել է մինչև 1962 թվականը)։ 1927 թվականին բացել է բուժքույրերի դպրոց։ Մեծ վաստակ ունի Սիրիայի և հատկապես Հալեպի առողջապահության զարգացման գործում։ Անձնական միջոցներով Հալեպում բացել է առաջին հայկական դպրոցը՝ հանրահայտ Հայկական վարժարանը։ Կրել է «Հալեպի բժիշկների հայր» պատվանունը։ 1937 թվականից եղել է Հալեպի բժիշկների միության պատվո նախագահ[2]։