Բնութագրվում է պոպուլյացիոն-գենային հարաչափով՝ հ², կամ ժառանգականության գործակցով, որը որոշվում է հատուկ եղանակներով՝ հիմնված հիմնականում տարբեր աստիճանի ազգակցությամբ անհատների միջև ֆենոտիպային նմանության հաստատման վրա։ Հ² մեծությունը (արտահայտվում է միավորի մասերով, երբեմն՝ %-ներով) հնարավորություն է տալիս դատելու պոպուլյացիաների գենային կառուցվածքի մասին և ընտրության մեթոդներ ընտրելու չափանիշ է։ Եթե հ²-ու արժեքը մոտենում է 1-ի (100%), հետազոտվող պոպուլյացիայի բազմազանությունը գրեթե ամբողջությամբ պայմանավորված է առանձնյակ գենոտիպերի տարբերությամբ, եթե զրո է՝ մոդիֆիկացիոն (չժառանգվող) տարբերություններով։ հ² ցուցանիշի մեծությունը կախված է կենդանիների և բույսերի գենային բազմազանության աստիճանից և հատկանիշների բնույթից։ Որոշ քանակական հատկանիշներ (կաթի յուղայություն, կաթում սպիտակուցների պարունակություն) բնորոշվում են ժառանգելիության բավականին բարձր ցուցանիշներով, և ընտրության արդյունավետությունն զգալիորեն բարձր է, քան ցածր ժառանգելությամբ հատկանիշներինը (լակտացիայի երկարատևություն, կենդանու պտղատվություն, բույսից ստացված հատիկների զանգված և թիվ)։ Հատկանիշի ժառանգելիության արժեքը հնարավորություն է տալիս կանխատեսելու գյուղատնտեսական բույսերի ու կենդանիների ընտրության տեմպը և մթերատվության աճը։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատված վերցված է «Գյուղատնտեսական հանրագիտարանից», որի նյութերը թողարկված են՝ Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում-Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թույլատրագրի ներքո։
