Գտնվում է Մեղրի գետի ձախ ափին՝ ծովի մակարդակից 1040-1140 մ բարձրության վրա։ Հեռավորությունը Սյունիքի մարզի մարզկենտրոն Կապան քաղաքից ճանապարհով կազմում է մոտ 62 կմ, իսկ Մեղրի քաղաքից հեռու է մոտ 6 կմ դեպի հյուսիս։
Գյուղի տարածքում են գտնվում մ.թ.ա. 1-ին հազարամյակից մինչև միջնադար գործող ամրոցի ավերակներ, 16-18-րդ դարի գերեզմանոց, որտեղ կան նաև խաչքարեր, մասնավորապես 1651 թվականի կանգնեցված Խաթունի, և 1551 թ.՝ Միքայելի խաչքարերը, ինչպես նաև մ.թ.ա. 1-ին հազարամյակից մինչև միջնադար գործող հանքախորշերը, կա 17-րդ դարի անանուն եկեղեցի, մի շարք գյուղատեղիներ՝ Փուշկագ, Խումարան, Լսավանք, Տերտերասար։ Գյուղի պատմական հուշարձաններից է համարվում նաև Թխկուտի եկեղեցին։
Ըստ ավանդության այստեղով անցել է Վարդան Մամիկոնյանը, երբ գնում էր Պարսկաստան։
Համաձայն 2011 թվականին Հայաստանում անցկացված մարդահամարի արդյունքների՝ Վարդանիձորի մշտական բնակչությունը կազմել է 228, առկա բնակչությունը՝ 194 մարդ[2]։ Ռուսական կայսրության և Խորհրդային Միության ժամանակաշրջաններում մինչև 1988-1989 թվականները գյուղում բնակվել են ադրբեջանցիներ[5], որոնց հեռանալուց հետո այնտեղ հաստատվել են Բաքվից և Գանձակից բռնագաղթած մոտ 100 հայ ընտանիքներ[6]։ Ստորև ներկայացված է Վարդանիձոր գյուղի բնակչության թվային փոփոխությունն ըստ տարիների[5][6].
Գյուղատնտեսական գործունեության հիմնական ուղղություններն են՝ անասնապահությունը, դաշտավարությունը։ Գյուղատնտեսությամբ զբաղվում է 103 գյուղացիական տնտեսություն։
Անասնագլխաքանակը 2012 թվականի հունվարի 1-ի դրությամբ կազմել է խոշոր եղջերավոր անասուններ՝ 112 գլուխ, մանր եղջերավոր անասուններ՝ 344 գլուխ, խոզեր՝ 30 գլուխ, մեղվաընտանիքներ՝ 234։