Նախագծման աշխատանքները սկսվել են դեռևս 1967 թվականին, սակայն արտադրությունը սկսվել է 1973 թվականին։ Արտադրությունը կազմակերպվել է Նիժնի Տագիլի ՈՒրալվագոնզավոդ գործարանում։ Գլխավոր կոնստրուկտորն է Վ. Ն. Վենեդիկտովը։ Տ-72 տանկը սկզբնական հատվածում արտահանվել է Վարշավայի Պայմանագրի կազմակերպության երկրներ, Հարավսլավիա, Ֆինլանդիա, Իրան, Իրաք և Հնդկաստան հետագայում նաև այլ երկրներ։
Տ-72 տանկի երկարությունը կազմում է 6.86 մ (թնդանոթով 9.53 մ), լայնությունը՝ 3.46 մ, իսկ բարձրությունը՝ 2.19 մ։ Այս տանկը բավականին ծանր է. նրա քաշը կազմում է ավելի քան 41 տ։ Տ-72 տանկն ունի 125 մմ-անոց թնդանոթ։ Տանկի ամենավերին հատվածում տեղադրված է 7.62 և 12.7 մմ-անոց գնդացիրներ։ Տ-72 տանկը սնուցվում է 780 ձիաուժ հզորությամբ V-46 դիզելային շարժիչով՝ զարգացնելով 60 կմ/ժ արագություն, տանկի վառելիքի պաշարը կազմում է 500 կմ։ Տ-72 տանկըպողպատե զրահապատված է։ Այն պաշտպանում է փոքր զենքերից և հրետանային արկերից։ Տ-72 տանկը կարող է կրակել որոշակի անկյան տակ։ Տանկն արձակում է ցանկացած ստանդարտ 125 մմ-անոց արկեր։ Տ-72 տանկը մեկ րոպեում արձակում է մի քանի արկեր։ Կրակի առավելագույն հեռավորությունը կազմում է շուրջ 5 կմ։ Տ-72 տանկը խոցում է նաև շարժվող տրանսպորտային միջոցներ։
2012 թվականի Հայաստանի և Ռուսաստանի մինչև կնքվեց պայմանագիր, որի համաձայն Հայաստանը Ռուսաստանից պետք է գներ Տ-72 տանկեր։ Տանկերի մատակարարման գործընթացը տեղի ունեցավ 2013 թվականին։ Այսպիսով Ռուսաստանը Հայաստանի զինված ուժերին մատակարարեց 35 միավոր Տ-72 տանկ, որոնք մինչ այդ օգտագործվել են ռուսաստանյան զինված ուժերում։ «Զենքի համաշխարհային առևտրի վերլուծության կենտրոնի» գնահատմամբ՝ հայկական կողմը գնել է տանկերը մոտավորապես 50 մլն ԱՄՆ դոլարով (1,4 մլն դոլար մեկ միավորի համար)։ Հայկական զինված ուժերի տանկային սպառազինության հիմնական մասը հենց Տ-72 տանկերն են՝ 530-540 միավոր տանկ (ներառյալ Պաշտպանության բանակը)[7]։