Jump to content

Օլեգ Պրոտասով

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Օլեգ Պրոտասով
Քաղաքացիությունը  Ուկրաինա և  ԽՍՀՄ
Ծննդյան ամսաթիվ փետրվարի 4, 1964(1964-02-04)[1][2][3] (60 տարեկան)
Ծննդավայր Դնեպր, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Հասակ 1,86 մետր
Դիրք հարձակվող

Օլեգ Վալերիևիչ Պրոտասով (ուկրաիներեն՝ Олег Валерійович Протасов, փետրվարի 4, 1964(1964-02-04)[1][2][3], Դնեպր, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), խորհրդային և ուկրաինացի ֆուտբոլիստ, ֆուտբոլային մարզիչ։ Խորհրդային ֆուտբոլի լավագույն հարձակվողներից մեկը։ ԽՍՀՄ սպորտի վաստակավոր վարպետ (1988)։ Միակ սովետական ֆուտբոլիստը ՈՒԵՖԱ-ի «Ոսկե խաղակոշիկ» մրցանակի հավակնորդն է («Արծաթե խաղակոշիկ» 1985/86 մրցաշրջանում 2-րդ տեղի համար)։

Խաղային կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կարիերան ակումբներում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մանկության տարիներին նա որոշեց ֆուտբոլիստ դառնալ այն բանից հետո, երբ հայրը՝ Վալերի Նիկոլաևիչը (Յուժմաշի ինժեներ), նրան բերեց մետեոր մարզադաշտ՝ տեղական Դնեպրի խաղին։ Հայրը Օլեգին տարավ «Դնեպր-75» ֆուտբոլային բաժին։ Պրոտասովի առաջին մարզիչներն էին Վետրոգոնովը, Բելոլյուբսկին և Դանովսկին։ Այստեղ էր, որ Պրոտասովը հանդիպեց և կյանքի համար ընկերացավ Գենադի Լիտովչենկոյի հետ։

1981 թվականին «Դնեպրը» երկու տարվա դադարից հետո վերադարձավ Բարձրագույն խումբ։ Հենց այս մրցաշրջանում ակումբի դուբլի հեղինակ դարձավ 17-ամյա Պրոտասովը, ով արդեն հանդես էր գալիս ԽՍՀՄ պատանեկան հավաքականում։ Պրոտասովի նորամուտը «Դնեպրի» հիմնական կազմում տեղի է ունեցել 1982 թվականի աշնանը հայրենի «Մետեորում»՝ 18 տարեկանում փոխարինման է դուրս եկել Կիևի «Դինամոյի» հետ խաղում։ Հոկտեմբերի 30-ին բացեց իր խփած գոլերի հաշիվը՝ Դոնեցկում կայացած հանդիպման 78-րդ րոպեին, որտեղ «Շախտյորի» հետ խաղում նա դուրս եկավ նաև փոխարինման։ Սա Պրոտասովի միայն չորրորդ հանդիպումն էր բարձրագույն խմբում։ Նույն մրցաշրջանում նա ԽՍՀՄ պատանեկան հավաքականի կազմում (մինչև 19 տարեկան) դարձել Է Եվրոպայի առաջնության բրոնզե մեդալակիր՝ Հյուսիսային Իռլանդիայի հավաքականի հետ խաղում ձևակերպելով հեթ-տրիկ։

1983 թվականին «Դնեպրի» համար չեմպիոնական խաղում Պրոտասովը մասնակցել է 21 հանդիպման (մեծ մասն արդեն թիմի մեկնարկային կազմում է) և խփել 7 գնդակ (այդ թվում՝ հեթ-տրիկ «Նիստրուի» դարպասը)։ Այդ ժամանակ էլ խաղացել է ԽՍՀՄ պատանեկան հավաքականի կազմում (մինչև 21 տարեկան) Մեքսիկայում կայացած աշխարհի առաջնությունում, գոլ է խփել հոլանդացիներին (վան Բաստենի հետ կազմում)։ Առաջնությանը ներկա էր առաջին հավաքականի մարզիչ Վալերի Լոբանովսկին, ով հենց դրանից հետո խորհուրդ տվեց Պրոտասովին տանել Կիևի «Դինամո», իսկ արդեն 1983-ի օգոստոսին նա կանչեց ԽՍՀՄ ազգային հավաքական ոչ պաշտոնական հավաքների՝ մասնակցելու 2-րդ հավաքականի դեմ խաղին։ Պրոտասովը երկրորդ խաղակեսում փոխարինման դուրս եկավ Օլեգ Բլոխինի փոխարեն և, խփելով 2 գնդակ, հաղթանակ պարգևեց առաջին կազմին։

Հաջորդ մրցաշրջանում Պրոտասովն արդեն դարձավ «Դնեպրի» գլխավոր գոլահարը, երկար ժամանակ գլխավորում էր առաջնության լավագույն ռմբարկուների ցուցակը և միայն ամենավերջում 18 գոլով գրավեց 2-3-րդ տեղը։ Նույն մրցաշրջանում նա իր նորամուտը նշեց եվրագավաթներում և ամրապնդվեց ԽՍՀՄ հավաքականի հիմքում, որը ղեկավարում էր Էդուարդ Մալոֆեևը։ Մեկական գոլ է խփել «Ուեմբլիում» Ֆինլանդիայի (3:1) և Անգլիայի (2:0) հավաքականների հետ ընկերական խաղերում։ Այդ խաղում նա փոխարինման դուրս գալով խաղի ավարտից 3 րոպե առաջ, արդեն 2 րոպե անց հարվածային դիրք դուրս բերեց Բլոխինին,և երբ նրա հարվածը հետ մղվեց, հասցրեց ավարտին հասցնել։ «Դնեպրի» կազմում դարձել է ԽՍՀՄ առաջնության բրոնզե մեդալակիր։

1985 թվականի մրցաշրջանում Պրոտասովը մեկ առաջնությունում խփած գնդակների ռեկորդ է սահմանել, որը 35 տարի առաջ սահմանել էր Մոսկվայի «Սպարտակի» և ԽՍՀՄ հավաքականի լեգենդար հարձակվող Նիկիտա Սիմոնյանը։ Առաջնության արդյունքներով Պրոտասովի հաշվին գրանցվել է 35 գոլ 33 խաղում, ինչը մեկ գոլով բարձր է Սիմոնյանի նվաճումից, թեև շատ լրագրողներ և ինքը՝ նախկին դափնեկիրը կասկածի տակ են դրել նոր ռեկորդի ազնվությունը[4]։ «Դնեպրը» առաջնությունում կրկին գրավեց «բրոնզը» և հասավ Չեմպիոնների գավաթի քառորդ եզրափակիչ։ ՈՒԵՖԱ-ի Գավաթում 1/32-ում անցավ Աուե-ի «Բիսմութը»՝ 3:1 (գործընկերները 2 գոլ խփեցին Պրոտասովի փոխանցումներից) և 2:1 (երկու գոլերն էլ խփեց Պրոտասովը), ՊՍՎ-ի 1/16-ում՝ 2:2 արտագնա խաղում (երկու գոլերն էլ խփեց Պրոտասովը) և 1:0։ 1/8-ում արդեն առանց խաղային պրակտիկայի գտնվող «Դնեպրը» զիջեց ավելի թույլ «Հայդուկին»՝ 0:2 և 0:1։ ԱԱ-86-ի ընտրական փուլում Պրոտասովը 7 խաղում խփել է 5 գոլ և դարձել հավաքականի լավագույն ռմբարկուն՝ 2 գոլ Շվեյցարիայի տանը (4:0), 2 գոլ Դանիայից, մեկական գոլ արտագնա խաղում (2:4) և տանը (1:0), Իռլանդիայի 1 գոլ տանը (2:0)։ Պրոտասովը ԽՍՀՄ-ում ճանաչվել է երկրորդը (ըստ «Ֆուտբոլ-Հոկեյ» շաբաթաթերթի), իսկ Եվրոպայում France Football-ի հարցման արդյունքում նա զբաղեցրել է 7-րդ տեղը։

1986 թվականին Պրոտասովը գրավեց երկրորդ տեղը «Ոսկե խաղակոշիկ» մրցույթում՝ մրցանակ եվրոպական ազգային առաջնությունների լավագույն ռմբարկուի համար՝ զիջելով Մարկո վան Բաստենին (37 գոլ)։ 1986-ի ձմռանը նա տառապում էր աճուկային օղակների վնասվածքով, ինչը խանգարեց նրան մարզավիճակ ձեռք բերել առաջիկա ԱԱ-86-ի համար։ Եզրափակիչ մրցաշարում նա ընդամենը մեկ հանդիպում է անցկացրել Կանադայի հավաքականի դեմ և 56-րդ րոպեին փոխարինվել է Իգոր Բելանով։ Առաջնությունում Պրոտասովը 17 գոլով մնաց ռմբարկուների ցուցակում 3-րդ տեղում։ Թիմը նվաճել է ֆեդերացիայի գավաթը, Պրոտասովը մասնակցել է 5 հանդիպումներից 2-ի և դարձել 2 գոլի հեղինակ (երկուսն էլ Մոսկվայի «Սպարտակին» մրցաշարի կիսաեզրափակչում)։ 2 գոլ նա խփել է առաջին հավաքականի կազմում անցկացրած 5 ոչ պաշտոնական խաղերում («Գոմսելմաշու»), ևս 2 գոլ՝ «Դնեպրի» Իտալիայի շրջագայության ժամանակ՝ «Ֆորդիի» և «Ռեջանայի» դարպասը։

1987 թվականին առաջին անգամ ճանաչվել է ԽՍՀՄ լավագույն ֆուտբոլիստ (ըստ «Ֆուտբոլ-Հոկեյ» շաբաթաթերթի) և երկրորդ անգամ դարձավ ԽՍՀՄ առաջնության լավագույն ռմբարկու (19 գնդակ)՝ միաժամանակ ստանալով իր առաջին «արծաթը» առաջնությունում։ Երկու ոչ պաշտոնական հանդիպում անցկացրել է ԽՍՀՄ առաջին հավաքականի կազմում։

1988 թվականի սկզբին Վալերի Լոբանովսկու հրավերով Գենադի Լիտովչենկոյի հետ տեղափոխվել է Կիևի «Դինամո»։ 1988 թվականի ամռանը ԽՍՀՄ հավաքականի կազմում դարձել է Եվրոպայի փոխչեմպիոն։ Մրցաշարի ռմբարկուների ցուցակում զբաղեցրել է նաև երկրորդ տեղը՝ կիսելով այն Գերմանիայի հավաքականի հարձակվող Ռուդի Ֆելերի հետ (երկուսն էլ՝ 2 խփած գնդակ)։

1990 թվականին, աշխարհի առաջնությունում ԽՍՀՄ հավաքականի ելույթից հետո, Պրոտասովը պայմանագիր կնքեց հունական «Օլիմպիակոս» ակումբի հետ՝ ակումբի գլխավոր մարզիչ Օլեգ Բլոխինի հրավերով։ Հունաստան է մեկնել սեպտեմբերին՝ Մոսկվայի «Սպարտակի» դեմ Կիևի խաղից անմիջապես հետո (3:1)։ Պաշտոնական պայմանագրով Պրոտասովի տրանսֆերային արժեքը կազմել է 9 միլիոն դոլար, սակայն, ինչպես հետո պարզվեց, «Դինամոյի» ղեկավարության և «Օլիմպիակոսի» նախագահի միջև ստորագրվել են նաև այլ փաստաթղթեր[5]։

1993-ի հունիսի վերջին Դոմինիկ Ռոշտոն դուրս եկավ Պրոտասով և ասաց, որ խաղացողին սպասում է «Թուլուզ» ակումբի գլխավոր մարզիչ Ալեն Ժիրեսը։ Պրոտասովը Ֆրանսիայում անցկացրել է 3 օր, ծանոթացել է ակումբի ենթակառուցվածքներին և պատրաստ է եղել ակումբի հետ կնքել 3 տարվա պայմանագիր[6], սակայն գործարքն ի վերջո չի կայացել։

«Օլիմպիակոսի» գլխավոր մարզիչ Լյուբո Պետրովիչը նույնպես չի պնդել Պրոտասովի հետ պայմանագիրը երկարաձգելու հարցում։ Այնուամենայնիվ, Պրոտասովը «Օլիմպիակոսի» նախագահի հետ զրույցից հետո համաձայնել է երկարաձգել պայմանագիրը ևս 2 տարով[7]։

Պրոտասովը տեղափոխվել է Ճապոնական «Գամբա Օսակա» ակումբ, որտեղ արդեն հանդես է եկել Սերգեյ Ալեյնիկովը։ Ակումբի կազմում խաղացել է երկու տարի, եղել է ակումբի լավագույն ռմբարկուն։ 1996-ին ակումբի նախագահը հրաժարվեց Պրոտասովի ծառայություններից, չնայած ակումբի մարզիչը պնդում էր, որ նա մնա[8]։

Նույն թվականին Պրոտասովը վերադարձավ Հունաստան։ Մի քանի ամիս մարզվել է Օլեգ Բլոխինի «Իոնիկոս» թիմում, իսկ 1996 թվականի կեսերին 2 տարվա պայմանագիր է կնքել Հունաստանի բարձրագույն խմբի նորեկ «Վերիայի» հետ։ «Օլիմպիակոսի» նախկին թիմակիցներ Ցալուխիդիսի և Միտրոպուլոսի հետ դարձել է ակումբի առաջատարը։ Հունաստանում Պրոտասովը հանդես է եկել մինչև կարիերայի ավարտը։

Վիճակագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ակումբ Մրցաշրջան Առաջնություն Գավաթ Մայրցա․ Այլ Ընդհանուր
Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր
Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն Դնեպր 1982 4 1 - - - - - - 4 1
1983 21 7 2 - - - - - 23 7
1984 34 18 3 2 4 1 2 - 43 21
1985 33 35 2 2 8 5 - - 43 45
1986 23 17 - - 2 - 2 2 27 19
1987 30 19 4 3 - - - - 34 22
Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն Դինամո 1988 29 11[9] 3 - - - - - 32 11
1989 26 8 5 3 3 1 1 - 35 12
1990 16 12[10] 4 2 - - - - 20 14
Հունաստան Օլիմպիկոս 1990/91 30 13 2 1 - - - - 32 14
1991/92 21 15 6 3 - - - - 27 18
1992/93 24 14 9 3 4 1 - - 37 18
1993/94 9 8 4 1 1 - - - 14 9
Ճապոնիա Գամբա Օսակա 1994 27 11 3 - - - - - 30 11
1995 28 13 - - - - - - 28 13
Հունաստան Վերիա 1996/97 30 4 4 1 - - - - 34 5
1997/98 32 7 1 0 - - - - 33 7
Հունաստան Պրոդեֆտիկա 1998/99 28 5 - - - - - - 28 5
Պանելեֆսինիակոս 1999/00 2 1 1 - - - - - 2 1
Ընդհանուր կարիերայի ընթացքում 447 222 53 21 22 8 5 2 527 253
  • Այլ՝ մրցաշրջանի գավաթ և ԽՍՀՄ ֆուտբոլի ֆեդերացիայի գավաթ

Կարիերան հավաքականներում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

ԽՍՀՄ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

ԽՍՀՄ հավաքականի կազմում նորամուտը տեղի է ունեցել 1983 թվականի աշնանը գերմանական «Հերտայի» հետ ընկերական խաղում։ Առաջին պաշտոնական խաղը հավաքականում՝ 1984 թվականի մարտի 28-ին Գերմանիայի հավաքականի դեմ (1:2)։ Առաջին գոլը՝ 1984 թվականի մայիսի 15-ին (նաև ընկերական խաղում) Ֆինլանդիայի հավաքականի դարպասը։ 1985 թվականի մայիսի 2-ին դուբլ է ձևակերպել Շվեյցարիայի հավաքականի դարպասը (4:0)։ Հավաքականի կազմում առաջին 16 խաղերում խփել է 10 գնդակ, այդ ժամանակ հարձակվողը ընդամենը 21 տարեկան էր։

1988 թվականի մարտի 23-ին հեթ-տրիկի հեղինակ է դարձել Հունաստանի հավաքականի դարպասը, 7 օր անց երկու գնդակ է խփել աշխարհի չեմպիոն Արգենտինայի հավաքականի դեմ ընկերական խաղում (4:2)։ Դրանից հետո հավաքականի կազմում երբեք մեկ խաղում մեկից ավելի գնդակ չեմ խփել։ 1991 թվականի նոյեմբերի 13-ին Լառնակայում ԽՍՀՄ հավաքականի պատմության մեջ վերջին խաղում բացեց հաշիվը Կիպրոսի դեմ խաղում (3:0)։ 70-րդ րոպեին փոխարինվել է Ալեքսանդր Մոստովոյիով։

Ընդհանուր առմամբ ԽՍՀՄ հավաքականի կազմում անցկացրել է 68 հանդիպում, խփել 31 գոլ։ Հավաքականի ռմբարկուների թվում Օլեգ Բլոխինից հետո զբաղեցնում է 2-րդ տեղը։ ԱՊՀ հավաքականում հանդես չի եկել։

1988 թվականի Եվրոպայի առաջնության (5 խաղ, 2 գոլ), 1986 թվականի աշխարհի առաջնության (1 խաղ) և 1990 թվականի աշխարհի առաջնության (3 խաղ, 1 գոլ) մասնակից է։

Ուկրաինա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ուկրաինայի հավաքականի կազմում միակ խաղը Պրոտասովը, ով այդ ժամանակ հանդես էր գալիս Ճապոնիայում, խաղացել է 1994 թվականի սեպտեմբերի 7-ին Կիևում Հանրապետական մարզադաշտում Լիտվայի հավաքականի դեմ (0:2)։ Եվրոպայի Իքս առաջնության ընտրական մրցաշարի 4-րդ խմբի հանդիպումը (1996) Ուկրաինայի հավաքականի առաջին պաշտոնական խաղն էր։

Խաղային կարիերայից հետո[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Խաղային կարիերան ավարտել է Հունաստանում։ Այնտեղ կազմակերպել է նաև «Պրոտասով-Քլաբ» ֆուտբոլային դպրոցը, որտեղ սովորում է մոտ 150 մարդ։

2002-2004 թվականներին սկաուտ է աշխատել «Օլիմպիակոսում», որտեղ հետագայում հրավիրվել է մարզչական պաշտոնի։

2005-2006 թվականներին աշխատել է Ռումինիայում որպես մարզիչ «Ստյաուա» ակումբի հետ։ 2005 թվականի դեկտեմբերի 18-ին դարձել է Դնեպրոպետրովսկի «Դնեպրի» մարզիչ։

2008 թվականի աշնանը Պրոտասովը գլխավորել է Ռուսաստանի առաջին դիվիզիոնի «Կուբանը», որը պայքարում էր Պրեմիեր լիգա դուրս գալու համար[11]։ Նա դարձավ մրցաշրջանի չորրորդ գլխավոր մարզիչը։ Առաջնության ավարտից երեք տուր առաջ Պրեմիեր լիգայի ուղեգիր ապահովվեց հյուրընկալվելիս «ԿԱՄԱԶի» նկատմամբ 4:3 հաշվով հաղթանակով։ Սակայն նոյեմբերի 19-ին փոխադարձ համաձայնությամբ որոշում է կայացվել պայմանագիրը խզելու մասին[12], որի գլխավոր պատճառը ակումբի ղեկավարության կողմից թիմի տրանսֆերային բյուջեի ճշգրտումն էր ծախսերի կրճատման ուղղությամբ[13]։

2009 թվականին դարձել է «Իրակլիսի» մարզիչ, որտեղից հեռացվել է 2009 թվականի հոկտեմբերի 30-ին[14]։

2010 թվականին գլխավորել է «Ռոստով» ֆուտբոլային ակումբը, որտեղ աշխատել է մինչև 2011 թվականի մայիսը։

2011 թվականի նոյեմբերի 11-ին դարձել է ղազախական «Աստանայի» գլխավոր մարզիչ[15], իսկ 2012 թվականի ապրիլի 23-ին սեփական դիմումի համաձայն հրաժարականի դիմում է գրել[16]։

2012-2013 թվականներին գլխավորել է Մինսկի «Դինամոն», ակումբը հասցրել է երկրի Գավաթի եզրափակիչ։ 2013 թվականի ամռանը ժամանակից շուտ հեռացել է ակումբից[17]։

2014 թվականի հոկտեմբերին Պրոտասովը գլխավորել է ռումինական «Աստրա»-ն[18]։ 2015 թվականի մարտի 4-ին հեռացել է ակումբից՝ նրա հետ տանելով ընդամենը երկու հաղթանակ ազգային առաջնությունում և դուրս գալով Եվրոպայի լիգայից խմբային փուլում վերջին տեղից[19]։

2017 թվականի մարտին նշանակվել է Ուկրաինայի ֆուտբոլի ֆեդերացիայի տեխնիկական տնօրենի պաշտոնում[20]։

Ձեռքբերումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Որպես խաղացող[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Դնեպր»

  • ԽՍՀՄ չեմպիոն՝ 1983
  • ԽՍՀՄ առաջնության արծաթե մեդալակիր՝ 1987
  • ԽՍՀՄ առաջնության բրոնզե մեդալակիր (2)՝ 1984, 1985
  • ԽՍՀՄ ֆուտբոլի ֆեդերացիայի գավաթակիր՝ 1986

«Դինամո» (Կիև)

  • ԽՍՀՄ չեմպիոն՝ 1990
  • ԽՍՀՄ առաջնության արծաթե մեդալակիր՝ 1988
  • ԽՍՀՄ առաջնության բրոնզե մեդալակիր՝ 1989
  • ԽՍՀՄ գավաթակիր՝ 1990

«Օլիմպիկոս»

ԽՍՀՄ հավաքական

Որպես մարզիչ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Օլիմպիակոս» Պիրեյ

«Կուբան»

  • Ռուսաստանի առաջին դիվիզիոնի արծաթե մեդալակիր՝ 2008

«Դինամո» (Մինսկ)

  • Բելառուսի առաջնության բրոնզե մեդալակիր՝ 2012

Անձնական[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 1986 թվականի եվրոպական «Արծաթե խաղակոշիկի» հաղթող՝ ազգային առաջնությունների ռմբարկուների շարքում 2-րդ տեղի համար
  • ԽՍՀՄ լավագույն ֆուտբոլիստ (ըստ «Ֆուտբոլ» շաբաթաթերթի հարցման արդյունքների)՝ 1987
  • ԽՍՀՄ առաջնության լավագույն ռմբարկու (3)՝ 1985, 1987, 1990
  • 2-րդ տեղ ԽՍՀՄ հավաքականի պատմության լավագույն ռմբարկուների ցուցակով (28 գնդակ)
  • Դնեպր ֆուտբոլային ակումբի պատմության լավագույն ռմբարկու (108 գոլ)
  • ԽՍՀՄ սպորտի վաստակավոր վարպետ (1988)
  • ԽՍՀՄ-ում մրցաշրջանի 33 լավագույն ֆուտբոլիստների ցուցակներում (8)․ № 1-ի տակ 1984, 1985, 1987, 1988, 1989, № 2-ի տակ (2 անգամ)՝ 1983, 1990, թիվ 3-ի տակ (1 անգամ)՝ 1986
  • Ֆրանսիայի ֆուտբոլի ազգային հավաքականների ռմբարկուների մեջ 1-ին տեղի համար Եվրոպայի և Հարավային Ամերիկայի լավագույն ռմբարկուի մրցանակի դափնեկիր՝ 1988
  • Եվրոպայի առաջնության «Արծաթե խաղակոշիկ» մրցանակակիր՝ 1988
  • ԽՍՀՄ առաջնությունում ամենաշատ «հեթ-տրիկների» համար «Սովետական մարտիկ» ամսագրի «Հարձակման ասպետին» մրցանակի դափնեկիր՝ 1985
  • ԽՍՀՄ առաջնությունների ռեկորդակիր մեկ մրցաշրջանում խփած գոլերի քանակով (35 գնդակ)
  • Գրիգորի Ֆեդոտովի ակումբի անդամ (245 գնդակ)
  • Իգոր Նետոյի ակումբի անդամ
  • Օլեգ Բլոխինի ակումբի անդամ (275 գնդակ)[21]

Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • «Վաստակի համար» III աստիճանի շքանշան (2004)[22]

Ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կինը՝ Նատալյա Լեմեշկոն, խորհրդային ֆուտբոլիստ, դարպասապահ, ապա մարզիչ, Ուկրաինական ԽՍՀ վաստակավոր մարզիչ Եվգենի Լեմեշկոյի դուստրն է։ Երեխաներ Նիկիտա (1995), Իլյա (1999) և Դարիա (2009)։

Ուկրաինական ԽՍՀ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2017-ի մարտին մարզական լրագրող Վիկտոր Խոխլյուկը ստեղծեց Օլեգ Պրոտասովի անվան ռմբարկուների ակումբը՝ խորհրդանշական ակումբ, որը միավորում է նախկին ԽՍՀՄ երկրներում ծնված ռմբարկուներին, ովքեր իրենց կարիերայի ընթացքում առնվազն 100 գնդակ են խփել արտասահմանյան թիմերում (ներառյալ նախկին Խորհրդային Միության երկրների թիմերը) և պաշտոնական մրցաշարերում բարձր մակարդակով[23]։

Ակումբը կրում է Օլեգ Պրոտասովի անունը, ով հետխորհրդային երկրների ֆուտբոլիստներից առաջինն է 100 գնդակ խփել արտասահմանյան թիմերում ամենաբարձր մակարդակով[24]։

Օլեգ Պրոտասովի անվան խորհրդանշական ակումբը պարբերաբար լույս է տեսնում «InterFutbol» շաբաթաթերթում[25][26]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 Transfermarkt.com(բազմ․) — 2000.
  2. ↑ 2,0 2,1 Արգենտինական ֆուտբոլի տվյալների շտեմարան (իսպ.)
  3. ↑ 3,0 3,1 FBref.com(բազմ․)
  4. ↑ Архив Акселя Вартаняна. «Договорные бомбардиры» Արխիվացված 2008-06-07 Wayback Machine, «Спорт-Экспресс Футбол», № 193, 15.02.08
  5. ↑ Пукшанский М. Олег Протасов: Теперь играю для женщин, но им не до меня // Футбол от «СЭ». — № 2, март 1995. — с.7.
  6. ↑ Трахтенберг Л. Олег Протасов: Здравствуй, Рошто! Привет, Жиресс! // Спорт-Экспресс. — 1993. — № 136 (24 июня). — с. 1.
  7. ↑ Трахтенберг Л. Протасов остается, Литовченко уходит // Спорт-Экспресс. — 1993. — № 160 (21 июля). — с. 1.
  8. ↑ Кружков А. Ахрик Цвейба: Японцы после поражения своей команды не свистят — плачут // Спорт-Экспресс (газета). — 15 августа 1996.
  9. ↑ Александр Соскин Футбол 89. — Москва: Центральный стадион им.В.И.Ленина Отдел информации, печати и рекламы, 1989. — С. 6.
  10. ↑ составитель Юрий Лукашин Футбол 91. — Москва: Центральный стадион им.В.И.Ленина Отдел информации, печати и рекламы, 1991. — С. 4.
  11. ↑ «Футбол: Протасов возглавил «Кубань»». Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ օգոստոսի 22-ին. Վերցված է 2019 թ․ օգոստոսի 22-ին.
  12. ↑ ««РАСТОРГНУТ КОНТРАКТ С ОЛЕГОМ ПРОТАСОВЫМ». Новости на официальном сайте ФК «Кубань»». Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ փետրվարի 25-ին. Վերցված է 2008 թ․ նոյեմբերի 20-ին.
  13. ↑ «Новости на официальном сайте ФК «Кубань»». Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ փետրվարի 25-ին. Վերցված է 2008 թ․ նոյեմբերի 20-ին.
  14. ↑ «Протасов уволен из «Ираклиса»». Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ փետրվարի 28-ին. Վերցված է 2020 թ․ մայիսի 3-ին.
  15. ↑ «ФК «Астана» возглавил Протасов». Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ մայիսի 23-ին. Վերցված է 2011 թ․ նոյեմբերի 12-ին.
  16. ↑ Протасов подал в отставку(չաշխատող հղում)
  17. ↑ «Минское «Динамо» расстаётся с Олегом Протасовым». Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ հոկտեմբերի 17-ին. Վերցված է 2014 թ․ հոկտեմբերի 10-ին.
  18. ↑ «Протасов возглавил румынскую «Астру»». Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ հոկտեմբերի 11-ին. Վերցված է 2014 թ․ հոկտեմբերի 10-ին.
  19. ↑ «Протасов уволен из румынской «Астры»». Արխիվացված օրիգինալից 2015 թ․ ապրիլի 2-ին. Վերցված է 2015 թ․ մարտի 4-ին.
  20. ↑ «Протасов назначен техническим директором Федерация футбола Украины». Արխիվացված օրիգինալից 2017 թ․ մայիսի 28-ին. Վերցված է 2020 թ․ մայիսի 3-ին.
  21. ↑ «Клуб Олега Блохина: «Награды нашли своих героев»». Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ հունվարի 20-ին. Վերցված է 2014 թ․ հունվարի 21-ին.
  22. ↑ «Указ президента Украины N 795/2004». Արխիվացված օրիգինալից 2009 թ․ հունիսի 10-ին. Վերցված է 2009 թ․ փետրվարի 12-ին.
  23. ↑ «В Луганске создан Клуб бомбардиров имени Олега Протасова» Արխիվացված է Հուլիս 14, 2017 Wayback Machine-ի միջոցով:
  24. ↑ Виктор Хохлюк: «О бомбардирах замолвите слово» Արխիվացված է Հուլիս 22, 2020 Wayback Machine-ի միջոցով:
  25. ↑ Виктор Хохлюк: «Клуб Олега Протасова. Шацких, Бакаев и Геворкян в числе лучших бомбардиров из бывшего Союза»// «InterFutbol». — № 23 (491), июнь 2018. — с. 10—11.
  26. ↑ Виктор Хохлюк: «Клуб Олега Протасова: Лидеры всё те же»// «InterFutbol». — № 1 (572), январь 2020. — с. 6—8.

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ստացված է «https://hy.chped.com/w/index.php?title=Օլեգ_Պրոտասով&oldid=10022495» էջից