Հմայակ Նազարեթյանը ծնվել է 1889 թվականի նոյեմբերի 17(29)-ին ՎրաստանիԹիֆլիս քաղաքում։ 1909 թվականից սովորել է Սանկտ Պետերբուրգի համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետում։ 1910 թվականի վերջին եղել է Լև Տոլստոյի հիշատակին նվիրված ցույցերի կազմակերպիչներից մեկը։ 1911 թվականին ձերբակալվել, դատապարտվել և արտաքսվել է Թիֆլիս։ Գաղթել է Շվեյցարիա, իսկ 1913 թվականին վերադարձել է Ռուսաստան և զբաղվել ընդհատակյա գործունեությամբ։ 1917-1918 թվականներին խմբագրել է «Կովկազսկի ռաբոչի» (ռուսերեն) թերթը։ 1920-1922 թվականներին մասնակցել է Վրաստանում խորհրդային կարգերի հաստատմանը, զբաղեցրել է ղեկավար պաշտոններ։ 1923 թվականից եղել է «Պրավդա» (ռուսերեն) թերթի կուսակցական կյանք բաժնի վարիչ, 1924-1930 թվականներից՝ ՀամԿ(բ)Կ Անդրերկրկոմի քարտուղար, Կենտրոնական վերստուգիչ հանձնաժողովի նախագահ։ Անդրֆեդերացիայի բանվորագյուղացիական տեսչության (ԲԳՏ) ժողկոմ, Ժողկոմխորհի նախագահի տեղակալ։ 1930-1931 թվականներին աշխատել է Սվերդլովսկում, նպաստել Ուրալ-Կուզբաս կառույցի աշխատանքներին[3][4][5]։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 8, էջ 141)։